Stel je voor dat je lat zó hoog ligt dat je hem steeds nét niet kan aanraken. Je lijf komt vol spanning, je gaat wankelen en je raakt uit balans.
Tot een paar jaar terug was ik mij niet bewust dat mijn té hoge lat ervoor zorgde dat ik uiteindelijk letterlijk vastliep.
Ik was goed in het zorgen voor anderen en maakte het iedereen graag naar de zin. Gevraagd en ongevraagd stond ik altijd klaar. Nee zeggen durfde ik vaak niet, bang dat ik iemand zou teleurstellen. Ik cijferde mijzelf regelmatig weg.
Daarnaast wilde ik graag alles goed doen, het liefst perfect. Als ik een fout maakte kon ik daar vreselijk van balen. Regelmatig vroeg ik mijzelf af wat anderen van mij vonden. Van binnen schuurde het al langer, eigenlijk wilde ik dit alles niet meer. Ik wilde mijn eigen verlangen, mijn eigen dromen gaan leven, maar ja dan gebeurde er weer iets en daar ging ik weer.
Na een heupoperatie kwam ik bij een mensendiecktherapeut terecht. Zij vroeg mij welke rollen ik allemaal in mijn leven had. Nou, dat wist ik wel….. MANTELZORGER, partner, moeder, dochter, vriendin, vrijwilliger, schoondochter …..
Ze vroeg “vergeet je er niet een”?. Ik had werkelijk geen idee. Jij…….?
Juist….. ik vergat mijzelf. Bam, hoe confronterend!! Dát was de ommekeer. Er moest iets veranderen.
Na een persoonlijke ontwikkelingsreis ben ik weer in beweging gekomen. Ik leerde mijzelf steeds beter kennen en ontdekte wat ik het allerliefste wilde gaan doen, coach en trainer worden. Ik leerde wat de valkuilen van perfectionisme zijn en hoe mij dat onbewust belemmerde in veel dingen die ik deed. Door het aanleren van een andere mindset en gedrag heb ik mijn ongezonde vorm van perfectionisme weten om te buigen naar een gezonde, nl die van een ambitieuze doelensteller. Ik vind het nog steeds fijn om het beste uit mezelf te halen. Het grote verschil is dat ik dat in zelfvertrouwen doe, ik leer van mjin fouten en ben trots op de dingen die ik bereikt heb. Door niet meer de illusie van perfectie na te streven is het mij gelukt om mijn verlangen te gaan leven en mijn dromen waar te maken.
De wereld gaat er anders uitzien als je je door je lat laat ondersteunen 😉
Waar herken jij je in?
Als je iets doet doe je het goed, het liefs perfect. Je ziet altijd verbeterpunten, hoe je nog meer de puntjes op de i kunt zetten. Je bent een harde werken en ervaart regelmatig druk en stress door de hoge eisen die je aan jezelf stelt. Dat kost je vaak veel tijd en energie. Aan fouten maken heb je een hekel. Je bent altijd goed voorbereid en laat bij voorkeur niets aan het toeval over.
Regelmatig knaagt de onzekerheid aan je. Je bent bang dat je door de mand valt, dat anderen zien dat je het niet kan. Voor anderen sta je altijd klaar. Nee zeggen vind je lastig, omdat je de ander kan teleurstellen.
Als je je hierin herkent is de kans groot dat je de lat voor jezelf té hoog legt en perfectionistisch van aard bent.
Hoe hoog leg jij de lat?
Hier een leuke oefening om dat uit te vinden.
Ga eens staan en geef met je handen aan hoe hoog jouw lat ligt.
En?
Kan je erbij? Of nét niet, moet je op je tenen gaan staan om hem aan te raken? Of ligt je lat zo hoog dat je hem helemaal niet kan aanraken. Misschien ligt hij wel sky high?
En terwijl je zo minstens 2 minuten blijft staan, wat voel je in je lijf? Wat zeg je tegen jezelf? Merk je hoeveel spanning en druk dat geeft? Stel je nu eens voor dat je dit de hele dag moet volhouden?
Niet te doen toch, doodmoe word je ervan! En toch doen we dat dus onbewust als je lat zo hoog ligt.
Daar wil je vanaf toch!?
Wanneer is iets helemaal perfect? Perfectie is een illusie.
Het vervelende is dat het streven naar perfectie juist leidt tot gevoelens van frustratie, stress, ontevredenheid, niet gelukkig zijn, want het is nooit goed genoeg.
Als ervaringsdeskundige coach weet ik precies wat de valkuilen van perfectionisme met je doen en hoe je daar anders mee om kunt gaan.
Wil je daar meer over weten en vooral hoe je anders met die té hoge lat kunt omgaan?
